- Πέμπτη, 03 Οκτωβρίου 2019 10:42
Του Σπύρου Τζόκα
Πανεπιστημιακού - Συγγραφέα
Όταν η Ιστορία γίνεται σιωπή, τότε λαλούν οι ανιστόρητοι. «Οι κομμουνιστές σκότωσαν Ελληνες», αποφάνθηκε αλαζονικά ένας νεόκοπος - αλλά παλιάς κοπής - πολιτικός. Προσπάθησα εις μάτην να καταλάβω το νόημα της φράσης αυτής. Αδύνατον να κατανοηθεί μια τέτοια φράση. Μέχρι να συνέλθω από την αδυναμία μου αυτή να καταλάβω τις νέες τάσεις της Ιστορίας, έφαγα μία ακόμα κεραμίδα. Τετρακόσια εκατομμύρια, διάβασα σε ένα άλλο κείμενο, ήταν οι φόνοι που διέπραξαν ο Στάλιν, ο Πολ Ποτ, ο Μάο Τσε Τουνγκ και οι ανά τον κόσμο κομμουνιστές! Τρόμαξα. «Πού το πάνε;» αναρωτήθηκα.
Και τώρα έρχεται και το Ευρωκοινοβούλιο με ένα κατάπτυστο αντικομμουνιστικό ψήφισμα που γυρίζει ανάποδα την Ιστορία.
Υπάρχουν στιγμές που έχεις κάτι να γράψεις, θεωρώντας ότι αποτελεί θέμα προς συζήτηση για τους συμπολίτες σου και ξαφνικά διαβάζεις ή διαπιστώνεις ότι η επικαιρότητα βγάζει μπροστά κάτι άλλο. Στο άρθρο μου αυτό πιστεύω, όπως έχω ήδη γράψει, το ενδιαφέρον είναι οι συνεργασίες λόγω απλής αναλογικής, πάντα για το ”καλό της πόλης μας”. Tα εισαγωγικά δεν είναι τυχαία γιατί αποτελεί την επωδό όλων των αναφορών μετά τις εκλογές. Με τα γεγονότα που συνέβησαν θα κάνω αναφορές και στο λαλίστατο κύριο Ιωαννίδη, που δεν υπάρχει θέμα πλέον που να μην μας νουθετεί, πως θα το αντιμετωπίσουμε. 
Το όμορφο ελληνικό καλοκαιράκι συντροφεύεται χρόνια τώρα με τα θερινά τα σινεμά, που μας προσφέρουν μοναδικές και αξέχαστες νύχτες με αγιόκλημα και γιασεμιά, όπως μας ταξιδεύει στο όνειρο ο αξέχαστος Λουκιανός. Τα καλοκαιρινά βραδάκια που η λευκή οθόνη συναντά τα αστέρια κι εμείς πιάνουμε θέση στο χαλικάκι με ποπ κορν ανά χείρας. Η βουκαμβίλια και το γιασεμί, τα πάνινα καθίσματα, τα αστέρια του ουρανού και το ευχάριστο δροσερό αεράκι δημιουργούν ρομαντικά, νοσταλγικά βράδια, που ταυτόχρονα με το έργο ρίχνεις και μία κλεφτή ματιά στον παράδεισο γύρω σου…. στο περιβάλλον, τον ουρανό και στα αστέρια.
.
Ακολουθήστε μας
στα κοινωνικά μας
δίκτυα.