Δευτέρα, 13 Μαΐου 2019 19:21

Απάντηση του Χρήστου Βοσκόπουλου σε σχόλιο

της Λαϊκής Συσπείρωσης για άρθρο του στην εφημερίδα ΖΩ 2

Σκέφτηκα πολύ πριν απαντήσω σε σχόλιο της Λαϊκής Συσπείρωσης σχετικά με άρθρο μου στην εφημερίδα Ζω2.
Να απαντήσω δηλαδή σε λογικές και στρατηγικές, τις οποίες η πλειοψηφία των πολιτών έχει ήδη απορρίψει με αποστροφή. Αλλά και σε λογικές και στρατηγικές τόσο παρωχημένες που αφορούν κάποιες μόνο μικρές μειοψηφίες.
Το ύφος όμως της ανακοίνωσης σας απερχόμενε «κ.Δήμαρχε», αλλά και η σωρεία των ψευδών ισχυρισμών σας ξεπέρασαν και τις πιο καλόπιστες προσωπικές, πολιτικές και αξιακές μου αντοχές.
Η Καισαριανή έχει προβλήματα. Ο κόσμος όλος τρέχει - δεν περπατάει απλώς - προς το μέλλον και εσύ απερχόμενε «κ.Δήμαρχε», παραμένεις κολλημένος σε φαντάσματα του παρελθόντος.
Απερχόμενε «κ. Δήμαρχε», ο κάθε Δήμαρχος αυτές τις μέρες κάνει απολογισμό του έργου του. Εσύ προτίμησες αντί απολογισμού να επιτεθείς με ψεύδη και συκοφαντίες στον πολιτικό σου αντίπαλο!
Είναι κατανοητή η αδυναμία σου στον απολογισμό. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πως άφησες να χαθεί άλλη μια πενταετία χωρίς να παράξει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ!

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 06 Μαΐου 2019 20:29

Διάστημα τριών εβδομάδων υπολείπεται ως την αυτοδιοικητική κάλπη, με όλους τους συνδυασμούς να είναι εντός του χρονοδιαγράμματος κατάθεσης των υποψηφιοτήτων τους, όπως άλλωστε και αναμενόταν. Έτσι λοιπόν, άπαντες έχουν βγάλει στη «φόρα» τα χαρτιά τους, ελάχιστες εκπλήξεις απομένουν, και μάλλον είναι το κατάλληλο χρονικό σημείο να δούμε τους «άσους των παρατάξεων, τουλάχιστον τους πιο φανερούς.
Ξεκινάμε λοιπόν με ένα πρώτο σημείωμα, αφού προηγουμένως υπενθυμίσουμε τη στατιστική επεξεργασία στοιχείων από τη βάση δεδομένων του ΥΠΕΣ, που είχε προηγηθεί στην έντυπη έκδοση της ΖΩ 2, τεύχος 75.

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 05 Μαΐου 2019 14:10

Του Δημήτρη Κολομπάτσου

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην περιοχή του Ζωγράφου από τον Νοέμβριο του 1989, μένω στα Ιλίσια με την μητέρα μου και τον αδερφό μου (Φωτεινή και Ευάγγελος) και εργάζομαι ως λογιστής και συνεργάτης στην διαδημοτική εφημερίδα ΖΩ2 . Διατηρούσαμε οικογενειακή επιχείρηση (καφενείο) , με τον αείμνηστο πατέρα μου (Νικόλαο), όπου κατάφερα εκεί μέσα να αυξήσω τον κοινωνικό μου κύκλο και να ανταλλάξω απόψεις με καθημερινούς και απλούς ανθρώπους της τοπικής μας κοινωνίας. Η ιδιαίτερη πατρίδα των γονιών μου είναι η Αργιθέα Καρδίτσας, όπου έχω περάσει ευχάριστα παιδικά χρόνια. Επίσης, είμαι απόφοιτος Οικονομίας και Διοίκησης στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Λάρισας και στα φοιτητικά μου χρόνια υπήρξα ενεργό μέλος στις φοιτητικές παρατάξεις, εκπροσωπώντας τα δικαιώματα και τα αιτήματα των συμφοιτητών μου στα Όργανα Διοίκησης.

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 05 Μαΐου 2019 13:48

Του Γιάννη Χριστόπουλου

Βλέπω στην ΤV τους αγαπημένους φίλους, συναγωνιστές και συντρόφους, Λοβέρδο και Γεωργιάδη να αλληλοϋποστηρίζονται και γυρίζω πίσω στα μπλε και πράσινα καφενεία, δεν έχουν περάσει δα και τόσα πολλά χρόνια από τότε...
Θυμάστε, τι μίσος που υπήρχε στα δυο μεγάλα κόμματα, πόσο είχαν φανατίσει τον κόσμο ; Πράσινοι και γαλάζιοι δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν στο ίδιο καφενείο. Ανάλογα με τα πολιτικά φρονήματα του καφετζή χρωματιζόταν και το καφενείο.
Στους τοίχους δέσποζε ο Ανδρέας στα πράσινα καφενεία, ο Καραμανλής στα γαλάζια (και επί Μητσοτάκη, Καραμαλή είχαν) αυτά για τα διακριτικά καφενεία γιατί υπήρχαν και καφενεία σαν εκλογικά κέντρα. Οι εφημερίδες που κυριαρχούσαν ήταν η Ακρόπολη και η Εξόρμηση, από κάποια στιγμή και μετά εμφανίστηκε στα πράσινα καφενεία και η φυλλάδα του Κουρή η Αυριανή.
Στα μικρά χωριά, όπου για χρόνια ένα καφενείο ήταν υπεραρκετό για τον πληθυσμό, ο καφετζής έβγαζε δεν έβγαζε ένα σκάρτο μεροκάματο. Λόγω των συχνών καβγάδων το ένα καφενείο έγινε δύο, ένα γαλάζιο και ένα πράσινο και το σκάρτο μεροκάματο μοιράστηκε στα δύο...

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη, 30 Απριλίου 2019 18:31

Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου……

Από το υπό έκδοση ιστορικό μυθιστόρημα του Σπύρου Τζόκα «Η Κραυγή της Σιωπής» από τις εκδόσεις «ΘΕΜΕΛΙΟ»

ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ…….Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις που λέει και ο λαός μας. Ο τριαντάχρονος Τάσος Τούσης, από το Ασβεστοχώρι, νεκρός στο δρόμο και η μητέρα του πεσμένη στα γόνατα, ικέτιδα προς τους χωροφύλακες να σταματήσουν να πυροβολούν και να πέφτουν και άλλοι νέοι νεκροί και τραυματίες στο λιθόστρωτο..
Εικόνα αρχαίας τραγωδίας.
Και στη συνέχεια η ιστορία του, η μικρή ιστορία ενός έντιμου βιοπαλαιστή. Ο Τάσος ήταν επαγγελματίας οδηγός και συντηρούσε την οικογένεια του, την μητέρα του και τις τέσσερις αδελφές του. Προκομμένος και εργατικός νέος καθώς ήταν, κατάφερε μετά το γάμο του να αποκτήσει με φοβερές οικονομίες ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο για να δουλέψει μόνος του. Η καπνεργάτρια Έλλη, η γυναίκα του, ήταν πάντα στο πλευρό του και τον βοηθούσε.

Διαβάστε περισσότερα...