- Πέμπτη, 25 Ιανουαρίου 2018 18:57
Του Bruno Guigue
Παρίσι, 22 Ιανουαρίου 2018
Η ακατάπαυστη φλυαρία των πολιτικών παρατηρητών γύρω από τις παραφορές του Ντόναλντ Τραμπ, οι μιντιακές λιτανείες περί του «απρόβλεπτου» του χαρακτήρα του και του «ερασιτεχνισμού» του, η μόνιμη εστίαση πάνω στην επιδειξιομανία του, όταν δεν ποντάρουν κατευθείαν στην ψυχική του υγεία (λες και ο νικητής μιας προεδρικής εκλογής θα μπορούσε να είναι κάποιος «ελαφρώς παρανοϊκός»), η λογοδιάρροια, εν ολίγοις, που χαρακτηρίζει την συνήθη «τραμπολογία» εμφανίζει μια σημαντική δυσχέρεια: απαλλάσσει τους αυτουργούς της από του να προβούν σε μια πραγματική πολιτική ανάλυση. Επαναλαμβανόμενη ως η επωδός των συστημικών σχολιαστών, αυτή η αγοραία ψυχολογία δεν επιτρέπει να δούμε στην πολιτική του Τραμπ άλλο τίποτα, στην καλύτερη περίπτωση, παρά ένα πλέγμα ασυνεπειών, ένα συνονθύλευμα ενεργειών χωρίς κατευθυντήρια γραμμή.
Ο Ζαν Κατρεμέρ (Jean Quatremer), ανταποκριτής στις Βρυξέλλες εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια της γνωστής παρισινής εφημερίδας Libération, συνέγραψε ένα αποκαλυπτικό βιβλίο-ντοκουμέντο για την πολυδιαφημιζόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), με τον τίτλο ‘Τα καθάρματα της Ευρώπης – Οδηγός για Ευρωσκεπτικιστές ’ (Εκδ, Calmann-Levy, Παρίσι, Μάρτιος 2017). Ο Κατρεμέρ θεωρείται ένας από τους καλύτερους γνώστες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για χρόνια φιγούραρε στον κατάλογο των πλέον ένθερμων υποστηρικτών της. 
Εκτός από τους αντιδραστικούς οι οποίοι θεωρούν ότι οι κοινωνικές ιεραρχίες είναι θεμελιωμένες στη φύση και ότι κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να διατάζουν και κάποιοι άλλοι για να υπακούουν, όλος ο άλλος κόσμος συμφωνεί πως πρέπει να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα του ανθρώπου. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν μιλάμε όλοι για το ίδιο πράγμα. Αν με τούτη την έκφραση εννοούμε τη δυνατότητα για τον καθένα να απολαμβάνει τα κοινά αγαθά, τότε η πρόσβαση στην εργασία, στην κατοικία, στην περίθαλψη και την παιδεία, αποτελούν και αυτά μέρος των δικαιωμάτων του ανθρώπου – ή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για να μην παίζουμε με τις λέξεις – στον ίδιο βαθμό με την ελευθερία της έκφρασης ή την επιλογή του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Η όποια σοβαρή αντιμετώπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προϋποθέτει τη συμπερίληψη σε αυτά και των συλλογικών δικαιωμάτων, δηλαδή τη δυνατότητα του να ζει κανείς μέσα σε αξιοπρεπείς υλικές συνθήκες. 
Το είδαμε κι αυτό με την «αριστερή» Δημοτική Αρχή Βύρωνα. 
Η αφέλεια με την οποία προσεγγίζουν οι περισσότεροι αναλυτές την παρούσα κρίση γύρω από το Παλαιστινιακό ζήτημα, αποδεικνύει ότι δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει τους διαρκείς πολέμους και συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή αν λησμονεί ή παραβλέπει το ουσιώδες. Ο Σιωνισμός δεν είναι ένα κίνημα χειραφέτησης των Εβραίων ούτε και ένας κλασικός κοσμικός εθνικισμός. Είναι αποικιοκρατικό κίνημα θεμελιωμένο πάνω σε έναν μυστικισμό, τον μυστικισμό του εκλεκτού ή περιούσιου λαού. Όταν ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Νετανιάχου είναι καλεσμένος του Αμερικανικού Κογκρέσου, μιλά για τον «εκλεκτό λαό» και επικαλείται το «προφανές πεπρωμένο» του.
.
Ακολουθήστε μας
στα κοινωνικά μας
δίκτυα.