Του Jacques Sapir
Παρίσι 7 Μαρτίου 2017
Αυτό που πλέον ονομάζεται «υπόθεση/σκάνδαλο Φιγιόν» θέτει επί τάπητος και κατά τρόπο απρόσμενο το ζήτημα της κυριαρχίας και της νομιμότητας. Κατά τούτο, αποδεικνύεται με διαφορετικό τρόπο ως πιο βαθύ και πιο σοβαρό από τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται ο πρώην πρωθυπουργός και επίσημος υποψήφιος της Δεξιάς και του Κέντρου Φρανσουά Φιγιόν. Όχι πως αυτές οι πράξεις δεν είναι σοβαρές.
Του Μωυσή Λίτση
Η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα εγχώρια ΜΜΕ: Η Σουηδία επαναφέρει από το 2018 την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, η οποία είχε καταργηθεί το 2010.
Μια χώρα η οποία δεν μας έχει συνηθίσει με συμμετοχές σε πολεμικές περιπέτειες τα τελευταία χρόνια, μια χώρα που τη δεκαετία του ’80 πρωτοστατούσε σε πρωτοβουλίες για τη διεθνή ειρήνη, την εποχή του Σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Ούλωφ Πάλμε, ετοιμάζεται για πόλεμο…
Για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, η κυβέρνηση της Σουηδίας επικαλέστηκε το νέο ασταθές διεθνές περιβάλλον όσον αφορά την ασφάλεια και κυρίως την κατάσταση όσον αφορά την Βαλτική και τις επεκτατικές βλέψεις της Ρωσίας.
Έχουμε ορίσει τα κοινά ως "πρακτικές αυτοοργανωμένων κοινωνικών ομάδων οι οποίες έχουν σαν βάση την απο κοινού χρήση (ή αξιώσεις χρήσης) τμημάτων του περιβάλλοντός τους στα οποία αποδίδουν συγκεκριμένες μορφές σεβασμού". Στα κοινά ανήκουν συνεταιρισμοί, αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια, κοινωνικά κέντρα, οργανώσεις αλληλεγγύης, η κοινωνική οικονομία, κινήσεις πολιτών που διεκδικούν ή υπερασπίζονται τα δημόσια αγαθά, αθλητικοί σύλλογοι, θρησκευτικές οργανώσεις, πολιτιστικοί σύλλογοι, θεωρητικοί όμιλοι, εκδοτικές ομάδες κλπ. Με δυό λόγια, στα κοινά περιλαμβάνεται η όλη δημόσια και συλλογική ζωή, σε διάκριση από την πολιτική εξουσία και την αγορά. Δεν πρόκειται μόνο - Έλινορ Όστρομ είναι πολύ σαφής επ' αυτού- για τους "πόρους κοινής δεξαμενής" και την σχετική μ' αυτούς οργάνωση της παραγωγής και της διανομής. Τα κοινά είναι όλος ο κοινωνικός ιστός ο οποίος, ξεκινώντας από τα κατώφλια των σπιτιών συνδέει ιδιωτικούς και πολιτειακούς θεσμούς, τους κάνει λειτουργικούς και δένει την κοινωνία σ'ένα όλο, ένα όλο που σπαράσσεται από ασυμφιλίωτες αντιθέσεις. Ο κόσμος των κοινών δεν είναι καθόλου ενιαίος.
Του Jacques Sapir
Μετάφραση Α.Ν.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η εφημερίδα ‘Μοντ’ (Le Monde). Καμάρι του γαλλικού ημερήσιου τύπου για την εγκυρότητά της, για τους περίφημους «grands reporters» της ανά τον κόσμο, τους, σε μεγάλο βαθμό, αντικειμενικούς ανταποκριτές και σχολιαστές της, πάντοτε βέβαια μέσα στα πλαίσια της κεντροδεξιάς ιδεολογικής της κατεύθυνσης. Χωρίς ποτέ να υποστέλλει τη σημαία της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, υπερηφανευόταν, και δικαίως, για τον αυτοδιαχειριστικό τρόπο λειτουργίας της και για την οικονομική της ανεξαρτησία απέναντι στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Του James Petras
Απόδοση: Α.Ν.
Στο λόγο που εκφώνησε αμέσως μετά την ορκωμοσία του στις 20 Ιανουαρίου, ο Πρόεδρος Τραμπ περιέγραψε ευκρινέστατα και με έντονο τρόπο τις στρατηγικές πολιτικο-οικονομικές πολιτικές που προτίθεται να ακολουθήσει τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Οι αντιτραμπιστές δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι, πανεπιστημιακοί και διάφοροι εμπειρογνώμονες οι οποίοι γράφουν στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, στους Νιου Γιορκ Τάιμς, στην Ουάσιγκτον Ποστ και τη Γουόλ Στριτ Τζέρναλ λένε συνεχώς ψέματα και διαστρεβλώνουν το πρόγραμμα του νέου προέδρου όπως και την κριτική που αυτός ασκεί κατά των υπαρχουσών και των προηγουμένων πολιτικών.
.
Ακολουθήστε μας
στα κοινωνικά μας
δίκτυα.